inspiratie als het weer : bewolkt

Het valt me moeilijk te schrijven. Ik voel het wel zitten, maar krijg het niet goed op het scherm.

Ik wordt afgeleid door mijn gedachten. Als ik toegeef dan heb ik eigenlijk veel meer zin om me in de zetel te leggen en te genieten van een boek. Dan komt er echter een schuldgevoel naar boven die me zegt dat ik daarvoor niet naar de Ardennen ben gegaan.

Ik voel me zoals het weer : bewolkt !

Laten we hopen dat het snel opklaart zodat de inspiratie en energie hun weg opnieuw kunnen vinden.

Evy

Zuiveringsweek = schrijversweek

Ik zit hier in de Belgische Ardennen te typen aan mijn boek. Jullie moesten mij hier zien zitten. Van "zuiveren" is hier totaal geen sprake. Links van mij ligt een pak lekkere koeken met marsepein, gisteren een zak chips geopend en nog een echte Oetker pizza opgegeten. Maar... ik drink wel water !!
Ik heb echter nooit geweten dat schrijven zoveel energie kost. Ik lachte altijd met Jimmy, mijn echtgenoot, dat hij minder moest snoepen als hij werkte. (hij is scenarioschrijver)
Maar ik moet toegeven : je hebt dat gewoonweg nodig. Het is alsof elke zin die je typt gaat lopen met x-aantal energie. Je hebt dus snel nieuwe energie nodig en vliegt dus de snoep/koek-kast in.
Om mezelf echter de mogelijkheid te geven toch nog voor het gezonde te kiezen, herinner ik me nu, heb ik ook mandarijntjes in de keuken heb liggen. Maar dat pellen is toch zo'n gedoe.
De inspiratie komt gestaag binnen en het is niet steeds gemakkelijk om te blijven zitten en schrijven maar de bedoeling is dat mijn boek af geraakt en het is raar maar ik voel ook dat het "einde" nadert.
Wat me al opviel tijdens het schrijven is dat er veel over mezelf naar boven is gekomen. Laten we zeggen dat het soms aanvoelde of ik in mijn blote kont stond. (niet écht aangenaam in de Ardennen)
Maar het is tot hiertoe al de moeite waard geweest en zeer leerrijk voor mezelf.
Evy